حتماً در هنگام قرائت قرآن کریم با حروفی مانند ( م ـ لا ـ ج و …) که روی بعضی از کلمات قرار داده شده است برخورد کرده اید . این حروف علائمی هستند که قاریان قرآن را به محلهای وقف و ابتدا راهنمایی می کنند .
محل وقف : محل مناسبی است که قاری قرآن تلاوت خود را به طور موقت قطع نموده و تجدید نفس می نماید .
محل ابتدا : محل مناسبی است که قاری قرآن تلاوت خود را از آن محل ابتدا می کند .
در این درس با علائم وقف آشنا می شوید .
م : وقف لازم ، این علامت بیانگر آن است که وقف ، حتماً باید انجام شود و از بعد از آن شروع به تلاوت نمود .
لا : وقف ممنوع ، این علامت بیانگر آن است که نباید وقف نمود ؛ اما آخر آیه وقف به آن بلا مانع است .
ط : وقف مطلق ، این علامت بیانگر آن است که وقف به آن نیکوست و از بعد آن می توان شروع نمود .
ج : وقف جایز ، این علامت بیانگر آن است که وقف و وصل آن بلا مانع است و از بعد آن می توان شروع نمود .
قلی : این علامت بیانگر آن است که وقف بهتر است و از بعد آن می توان شروع کرد .
صلی : این علامت بیانگر آن است که وصل بهتر است ؛ اما وقف نیز بلا مانع است .
ز : وقف مجوَّز ، این علامت بیانگر آن است که وقف بلا مانع است ؛ اما برای شروع بهتر است از قبل آن ابتدا نمود .
ص : وقف مرخص ، این علامت در آیاتی بکار می رود که کلام طولانی است ؛ و عبارات از حیث معنا به یکدیگر مرتبط می باشند لذا به علت کمی نفس می توان در این محل وقف نمود و بعضاً از بعد آن نیز ابتداء کرد .
ض : وقف معانقه ، وقف بر یکی از آن دو جایز است .
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: