چگونه مدرسه را به زندگی پیوند دهیم
چگونه مدرسه را به زندگی پیوند دهیم



اجازه دهید خود بچه ها محور باشند. اگر آنها محور یادگیری باشند از خودشان و گروه

همسالانشان خیلی یاد می گیرند. انتخاب کردن و مسئولیت پذیرفتن دو تمرین مهم است که

باید در خانه و مدرسه از کودکی شروع شوند. باور نداشتن ما بزرگ ترها به کودکان

و توانایی هایشان، باعث شده فرصتی هم برای محک زدن توانایی بچه ها به آن ها ندهیم.

دانش آموزان می توانند در برنامه ریزی های مدرسه یا کلاس سهیم باشند، طرف مشورت

قرار بگیرند و مسئوولیت اجرای بسیاری از برنامه ها در مدرسه را به عهده بگیرند.

امتحان کنید:

مسئولیت های روزانه را واگذار کنید:

تهیه ی مواد غذایی برای درست کردن غذا یا میان وعده برای همه ی دانش آموزان مدرسه

می تواند تا مدتی بر عهده گروهی داوطلب از دانش آموزان باشد که در کنار آن ها،

بزرگ ترها هر جا لازم باشد حمایت شان می کنند. در روند این فعالیت دانش آموزان با

مواد غذایی آشنا می شوند، با نسبت و مقدار و قیمت مواد روبه رو هستند و برای

پرداخت بهای آن ها باید حساب و کتابی داشته باشند.

برنامه ریزی را به دانش آموزان بسپارید:

برنامه ریزی برای گردش های علمی، هنری، تفریحی و... را به خود دانش آموزان بسپارید

حتی در سال های آغازین دبستان، بگذارید خود آن ها در مراحل گوناگون آن مشارکت داشته

باشند. درباره این ها تصمیم بگیرند که:

به مناسبت درسی که داریم برای بازدید به کجا برویم؟

با چه وسیله ای؟

چند نفر و همراه با کدام معلم؟

زمان رفتن، طول مدت بازدید یا گردش و زمان بازگشت کی باشد؟

نمایشگاه و بازارچه های مدرسه ای ترتیب دهید:

خود بچه ها باید بتوانند موضوع نمایشگاه یا بازارچه را پیشنهاد کنند. از اول تا آخر

برنامه ریزی ها نقش اصلی را داشته باشند، مشورت کنند، تصمیم بگیرند و خودشان هم

اجرا کننده ی کار باشند.

یادگیری بر اساس نیاز را جدی بگیرید:

پائولو فریره می گوید آموزشی که به نیاز پاسخ ندهد پایدار نخواهد بود.

بگذارید بچه ها بپرسند:

اگر به بچه ها میدان بدهیم که باب پرسشگری را باز کنند خیلی سوال ها دارند که

پاسخ این ها همان چیزی است که به آن نیاز دارند. آموزش را به محیط مدرسه محدود نکنیم.

اگر بچه ها را در معرض طبیعت زندگی روزمره و گوناگونی ها قرار دهیم مدام احساس نیاز

به دانستن می کنند و پرسش های تازه ای به وجود می آورند.

در خانه مامان باش نه معلمم:

با کودکتان بازی کنید، با هم به طبیعت بروید، آن را نگاه کنید و با هم جستجو گر باشید.

اجازه دهید کودک خود مشاهده کند، کشف کند و درباره مشاهدات و کشف هایش با

شما گفت گو کند، این یعنی همان وقت مفید.

او را جدی بگیرید، پای صحبتش بنشینید و ببینید چه می بیند و چه می خواهد.

منبع:جهان آموزش 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: