احترام به کودکان:
اگر کودک مورد احترام باشد، در خانه کمتر از اوامر پدر و مادر سرپیچی می کند. احترام به کودک و حسن معاشرت پدر و مادر با وی یکی از اساسی ترین عوامل ایجاد شخصیت در کودک است.کودک باید از نظر عاطفی رشد کند و به خود معتقد شود یعنی احساس کند که چیز با ارزشی برای ارائه به خود و سایرین دارد.
وفای به عهد:
در اسلام وفای به عهد از علائم ایمان است و در کلام خداوند می خوانیم:
" به عهد و پیمان وفادار باشید و بدانید که این امر در پیشگاه خداوند مورد مواخذه و پرسش است." ( سوره اسراء، آیه 34 )
" مومنین کسانی هستند که به امانت و عهد و پیمان خود وفادارند ” ( سوره مومنون، آیه 8 )
وفای به عهد یکی از ارکان سعادت بشر و از بزرگترین سجایای اخلاقی انسان است و اساس آن باید از دوران کودکی پی ریزی شود.
از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که فرمودند:
" کودکان را دوست بدارید و با آنان با عطوفت و مهربان باشید، وقتی به انان وعده ای می دهید حتما وفا کنید، زیرا کودکان، شما را رزاق خود می پندارند." ( کافی، ج 6 ، ص 49 )
لوس شدن فرزندان:
لوس کردن کودک آنها را موجوداتی ضعیف و بی اراده و خود رای بار می آورد. شخصی که لوس بار آمده، به دو مصیبت بزرگ گرفتار است:
از طرفی توقع دارد، مردم مانند پدر و مادرش او را نوازش کنند و بی حساب احترامش نمایند و اوامر او را بی چون و چرا، به کار بندند. وقتی مشاهده می کند که مردم نه تنها احترامش نمی کنند، بلکه در مقابل این توقع بیجا مسخره اش می نمایند، سخت ناراحت می شود و در خود احساس حقارت و پستی می کند. از طرف دیگر شکست های درونی و ناکامیهای روانی که منشاء عقده حقارت شده است، او را تند خو، عصبی، بی حوصله، بد اخلاق، زبون و فرومایه می کند.
روش تذکر به فرزندان:
تذکرات باید اینقدر با ملایمت باشد که سدی بین والدین و فرزندان نشود.
توجه داشته باشیم برای کار با کودکان، لازم است اصولی را رعایت کنیم از
جمله:
تنوع در راهنمایی ها ، بیان مطالب بصورت غیر مستقیم و رسیدن از مجهول به معلوم، بصورتی که با سوال و جواب از مطالب مختلف، به گونه ای پیش برویم که فرزندمان خود به نتیجه مطلوب برسد.
پرورش ایمان در کودکان:
کودکانی که از ابتدا با ایمان به خدا، تربیت می شوند، اراده ای قوی و روانی نیرومند دارند، از دوران کودکی رشید و با شهامت هستند و نتایج درخشان ایمان از خلال گفتار و رفتارشان بخوبی مشهود است.
از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمودند:
احادیث اسلامی را به فرزندان خود هر چه زودتر بیاموزید، قبل از آنکه مخالفین بر شما سبقت گیرند و دلهای کودکان شما را با سخنان نادرست خویش اشغال نمایند. ( کافی، ج 6 ، ص 47 )
پرورش راستگویی:
والدین موظفند در خانه طوری رفتار کنند که اطفال به راستی و راستگویی عادت کنند.
در روایتی از پیامبر (ص) نقل شده است که فرمودند:
خدا رحمت کند کسی را که در نیکی به فرزندش کمک کند. راوی سوال
کرد: چگونه؟
و حضرت در جواب چهار دستور را فرمودند:
*** آنچه را که کودک در قوه داشته و انجام داده است، از او قبول کند.
*** آنچه را انجام آن بر او سنگین است از او نخواهد.
*** او را به گناه وا ندارد.
*** به او دروغ نگوید و در برابر او مرتکب اعمال احمقانه نشود.
تنبیه و ترساندن کودکان:
کودک را بخاطر تربیت نباید ترساند زیرا ترس شخصیت کودک را از بین
برده و دچار اختلالات روانی و ایجاد وابستگی می کند. به جای کتک زدن
و ترساندن، دوست و راهنمای او باشید و نمونه صادق عشق و محبت.
در بسیاری از مواقع می توان با یک سکوت یا یک نگاه کودک را متوجه
اشتباه و خطای خود نمود.
خودسازی والدین:
نخستین گام در تربیت فرزندان تربیت خویشتن است. تذکرها در صورتی اثر
دارد که والدین خود عامل به آنها باشند.
عدم مقایسه با دیگران:
در تذکر، دیگران را به رخ کودک خود نکشید و کسی را با او مقایسه
نکنید.
نقش داستان سرایی در هدایت فرزندان:
از طریق داستان سرایی بسیاری از مفاهیم ماننند حق دوستی، ایمان، رسوا
جلوه دادن کار زشت و غیره را می توان به کودک القا کرد.
تاثیر مشاجره در کودکان:
سعی کنید هیچگاه مشاجره نکنید به ویژه در مقابل فرزندانتان، چون به
شدت آنها را می آزارید و شخصیت آنها را دگرگون می کنید.
شکوفایی استعدادها:
استعدادهای فرزندان خود را کشف کنید و به شکوفایی این استعدادها همت
گمارید.
میزان آزادی در فرزندان:
لازم است پدر و مادر به تناسب تکامل کودک، به او آزادی بدهند و او را به
اختیار خودش بگذارند تا در ضمن بازی کردن و دویدن، حس ابتکار و
عشق و استقلال فطری را در خود احیاء کند و با اعتماد به نفس بار آید،
ولی کمال مراقبت را معمول دارند که آزادی از حد لازم تجاوز نکند و طفل
از قدرت خود سوء استفاده ننمایند.
آموزش قرآن:
به فرزندانتان قرآن بیاموزید. در محیط قرآنی بودن، شنیدن قرائت قرآن و
عمل کردن به دستورات آن تاثیر بسزایی در زندگی دارد. کودکی که در
محیط قرآنی تربیت شده باشد، از همان کودکی اکثر معارف را یاد گرفته و
هرگز فراموش نمی کند.
از کتاب " ریحانه بهشتی یا فرزند صالح "
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: