پیرمردی ضعیف و رنجور تصمیم گرفت با پسر و عروس و نوه چهارساله اش زندگی کند . دستان پیرمرد می لرزید ، چشمانش تار شده بود و گام هایش مردد و لرزان بود .
اعضای خانواده هر شب برای خوردن شام دور هم جمع می شدند ، اما دستان لرزان پدر بزرگ و ضعف چشمانش خوردن غذا را تقریبا برایش مشکل می ساخت . نخود فرنگی ها از توی قاشقش قل می خوردند و روی زمین می ریختند ، یا وقتی لیوان را می گرفت غالبا شیر از داخل آن به روی رومیزی می ریخت . پسر و عروسش از آن همه ریخت و پاش کلافه شدند .
پسر گفت : ” باید فکری برای پدربزرگ کرد . به قدر کافی ریختن شیر و غذا خوردن پر سر و صدا و ریختن غذا بر روی زمین را تحمل کرده ام .” پس زن و شوهر برای پیرمرد ، در گوشه ای از اتاق میز کوچکی قرار دادند . در آنجا پیرمرد به تنهایی غذایش را میخورد ، در حالی که سایر اعضای خانواده سر میز از غذایشان لذت می بردند و از آنجا که پیرمرد یکی دو ظرف را شکسته بود حالا در کاسه ای چوبی به او غذا می دادند .
گهگاه آنها چشمشان به پیرمرد می افتاد و آن وقت متوجه می شدند هم چنان که در تنهایی غذایش را می خورد چشمانش پر از اشک است . اما تنها چیزی که این پسر و عروس به زبان می آوردند تذکرهای تند و گزنده ای بود که موقع افتادن چنگال یا ریختن غذا به او می دادند .
اما کودک چهارساله شان در سکوت شاهد تمام آن رفتارها بود . یک شب قبل از شام مرد جوان پسرش را سرگرم بازی با تکه های چوبی دید که روی زمین ریخته بود . با مهربانی از او پرسید :
” پسرم ، داری چی میسازی ؟
” پسرک هم با ملایمت جواب داد : ” یک کاسه چوبی کوچک ، تا وقتی بزرگ شدم با آن به تو و مامان غذا بدهم .” و بعد لبخندی زد و به کارش ادامه داد .
این سخن کودک آن چنان پدر و مادرش را تکان داد که زبان شان بند آمد و سپس اشک از چشمانشان جاری شد . آن شب مرد جوان دست پدر را گرفت و با مهربانی او را به سمت میز شام برد .
اولیای گرامی
یادمان باشد . فراموش نکنیم
قدرت درک کودکان فوق العاده است . چشمان آنها پیوسته در حال مشاهده ، گوشهای شان در حال شنیدن . ذهنشان در حال پردازش پیام های دریافت شده است . اگر ببینند که ما صبورانه فضای شادی را برای خانواده تدارک می بینیم ، این نگرش را الگوی زندگی شان قرار می دهند .
نوع مطلب : مهارتهای زندگی،
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: