دلم می خواهد زندگی را از زاویه ا ی دیگر ببینم. دوست دارم نگاه هندسی به زندگی داشته باشم ومحیط پیرامون خود را با دیدی نو محاسبه کنم.دلم می خواهد مساحت عمرم را بسنجم وبه شخصیتم شکل مناسبی بدهم.می توانم زندگی را مربعی فرض کنم که اضلاع آن را ایمان،هدف،امید وعشق تشکیل داده اند یا مثلثی که زاویه های آن علم،ایمان وانسانیت باشد.می توانم مرکز دایره حیاتم را انتخاب های خوب قرار دهم.چرا سطحی بیندیشم؟وقتی دوست دارم به افکار وزندگیم عمق دهم ومی توانم حجم معنویتم را افزون سازم.من می توانم از نقطه های خط عمرم خط ی مستقیم در جهت خوبی و مهربانی ترسیم کنم .من دلم می خواهد زندگیم بر قاعده پاکی استوار باشد واز میان خطوط ،خطهای شکسته و منحنی را بر گزینم؟من می توانم منشوری باشم شفاف که از هر سو جلوه ای خاص دارد.منشوری که نور رابه راحتی تجزیه می کند وفضا را بارنگهای دلپذیر وجذاب محبت،امید،عشق وعرفان می آراید.
نظرات شما عزیزان: